عمل شنیع زنا بدتر از قتل و آدم کشی است

اکثر اوقات امام رضا با فرقه های مختلف جلسه بحث و گفت و گو و پرسش و پاسخ داشت در یکی از این جلسه ها شخصی به نمایندگی از طرف یکی از فرقه های غیر شیعی گفت:

قتل و آدم کشی از بزرگترین گناهان کبیره است. به این دلیل که خداوند در قرآن فرمود: «وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُّتَعَمِّداً فَجَزَاؤُه جَهَنَّمُ خَالِداً»

هر کس مسلمان و مؤمنی را به عمد بکشد مجازاتش آتش جهنم است و برای همیشه در دوزخ معذب خواهد بود. (3) سوره نساء، آیه ۹۳)

حضرت در جواب گفت

درست که قتل و آدم کشی از بزرگترین گناهان کبیره است؛ اما عمل قبیح و شنیع زنا به دلیل آثار زشت و مفاسد و گرفتاری هایی که - برای فرد خانواده و اجتماع - به وجود میآورد از قتل و آدم کشی بزرگتر و زشت تر است؛ زیرا قاتل به واسطه قتلی که انجام میدهد جز این که برای خانواده مقتول ضرر و زیان به وجود میآورد و مقتول را از بین میبرد کار دیگری نمیکند و فسادی پدید نمی آورد؛ ولی زنا کار با عمل قبیح خود - کانون خانواده و جامعه را فاسد کرده - نسل آینده را تا روز قیامت فاسد و نابود میکند؛ زیرا آن چه را که خداوند حرام کرده او حلال جلوه داده است.

بعد از این پاسخ مستدل و محکم امام رضا ، تمام فقها و دانشمندانی که در آن مجلس حضور داشتند از جای خود برخاستند و دست و صورت مبارک امام را بوسیدند و به آن چه حضرت بیان فرموده بود، اقرار و اعتراف نمودند. (1) ارشاد القلوب دیلمی، ج ۱، ص ۰۷۱ )

خداوند در قرآن کریم می فرماید

وَلَا تَقْرَبُوا الزِّني إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلاً»

هرگز به عمل شنیع زنا نزدیک نشوید؛ که کاری بسیار زشت و قبیح و راهی ناشایسته و بد (فرجام) است. (2) ۲ سوره اسرار، آیه ۳۲ . )

امام رضا درباره عمل قبیح زنا در جملاتی می فرماید

«خداوند به این علت عمل زنا را حرام فرموده که از این کار زشت فساد و گناه تولید میگردد و در اثر آن قتل و کشتار و خون ریزی به وجود می آید

و اصل و نسب مردم در هم میریزد و کانون خانواده ها از هم متلاشی می شود. (1) ا. عيون الاخبار الرضا، ج ۲، ص ۹۲ ؛ علل الشرایع، ج ۲، ص ۱۹۱؛ مسند الرضا اليا، ۲، ص ۳۸۵؛ وسائل، ج ۱۴ ، ص ۲۳۴ ؛ بحار، ج ٧٦ ، ص ۲۴ . )

به درستی که زنا موجب روسیاهی و باعث فقر و تهی دستی و کوتاهی عمر، و قطع رزق و کمی روزی میشود و صفای دل و نشاط خرمی و نور چهره را از میان میبرد و باعث خشم و غضب خدا میگردد و شخص زنا کار را خوار و ذلیل و بی شرم و حیا مینماید. (2) ج بحار، ج ۷۹ ، ص ۲۸ ؛ مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۵۶۶ ؛ چاپ جدید، ج ۱۴ ، ص ٣٣٠ ، فقه الرضا الله ، ص ۲۷۵ . )