احترام به خدمتکاران

در بین مسافرتی که امام رضا علی از شهر مدینه به سوی و خراسان داشت هرگاه که سفره ی غذا را پهن می کردند و غذا چیده و آماده ی خوردن میشد حضرت دستور میداد تا تمامی پیش خدمتان سیاه پوست بر سر سفره ی غذا حاضر شوند؛ آن گاه حضرت کنار آنها می نشست و غذای خود را میل مینمود.

اطرافیان به آن حضرت اعتراض کردند که چرا برای غلامان سفره ای جدا نمی اندازی؟!

امام فرمود: آرام باشید این چه حرفی است؟! خدای ما یکی است پدر و مادر ما یکی است و هر کس مسئول اعمال و کردار خود میباشد. (۱. روضه ی کافی، ج ۸ ۸، ص ۱۹۲، ح ۲۹۶)

رسیدگی به فقرا

یکی از اصحاب امام رضا علی به نام معمر بن خلاد حکایت مینماید:

هرگاه سفره ی غذا برای آن حضرت پهن می گردید، کنار آن سفره یک سینی آورده میشد. 

پس امام علیه السلام از هر نوع غذا مقداری برمی داشت و داخل آن سینی قرار میداد و به یکی از غلامان خود می فرمود که تحویل فقرا و تهی دستان داده شود. 

سپس به دنباله ی آن این آیه ی شریفه ی قرآن فلا اقتحم العقبه (۱. س بلد، آیه ی ۱۱.) را تلاوت مینمود و می فرمود: «خداوند جل و علی میداند که هر انسانی برای کسب مقامات عالیه ی بهشت توان آزاد کردن غلام و بنده را ندارد.

به همین جهت اطعام دادن و سیر گرداندن افراد را وسیله ای برای ورود به بهشت قرار داده است.»(. بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۹۷، ح ۱۱.)