شب زنده داری
در شرح احوالش نوشته اند که فردی کم خواب بود. بخشی مهم از ساعات شبش به بیداری و عبادت میگذشت. به ویژه که نوشته اند ثلث آخر شب از بستر بر میخاست در حالی که ذکر تسبیح و تهلیل خدا را بر زبان داشت.
نوافل را به تمام و کمال میخواند و سعی داشت اهل خانه را نیز به نماز شب و تهجد وادارد.(.بحار، ج ۴۹، ص ۹۹.) در آداب تهجد او نوشته اند که پس از بیداری استغفارها داشت و در حین وضو و تطهیر دندانها را مسواک میکرد.