همراه با قرآن

مرحوم شیخ صدوق طبرسی و دیگر بزرگان به نقل از ابراهیم بن عباس حکایت کنند:

در طول مدتی که در محضر مبارک امام علی بن موسى م الرضا بودم و در محافل و مجالس گوناگون همراه با آن حضرت شرکت داشتم هرگز ندیدم سخنی و مطلبی در مسائل دین و امور مختلف از آن حضرت سؤال شود؛ مگر آن که بهتر و شیواتر از همه پاسخ میداد. 

و در همه ی علوم و فنون به طور کامل آگاه و آشنا بود؛ و جوابی را که بیان مینمود در حد عالی قانع کننده بود؛ و کسی را نیافتم که از او آشناتر باشد. 

همچنین مأمون در هر فرصت مناسبی به شیوه های مختلفی سعی داشت تا آن حضرت را مورد سؤال و آزمایش قرار بدهد؛ ولی امام غلام در هیچ مورد درمانده نگشت؛ بلکه در هر رابطه ای که از آن حضرت سؤال می شد به نحو صحیح و کامل پاسخ بیان میفرمود. و معمولاً مطالب و جواب سؤال هایی که حضرت بیان می فرمود، برگرفته شده از آیات شریفه ی قرآن بود.

آن حضرت قرآن را هر سه روز یک مرتبه ختم می کرد؛ و می فرمود: 

اگر بخواهم میتوانم قرآن را کمتر از این مدت هم ختم کنم و تلاوت نمایم اما من به هر آیه ای از آیات شریفه ی قرآن که مرور میکنم درباره ی آن تأمل میکنم و می اندیشم که درباره ی چه موضوعی میباشد در چه رابطه یا حادثه ای سخن به میان آورده است؛ و در چه زمانی فرود آمده است. 

و هرگز بدون تدبر و تأمل در آیات شریفه از آن ها رد نمی شوم به همین جهت است که مدت سه روز طول میکشد تا قرآن را تلاوت و ختم کنم.» (اعلام الورى طبرسی ج ۲، ص ۶۳ عین اخبار الرضا علی، ج ۲، ص ۱۸۰، ح ۴؛كشف الغمه؛ ج ۲، ص ۳۱۶؛ بحار، ج ۴۹، ص ۹۰، ج ۳.)