شاید حضرت رضا در حدیث معروف خود در نیشابور به همین مطلب اشاره فرموده اند : لا إله إلا الله حصني، فمن دخل حصني أمن من عذابي؛ كلمه توحيد در محکم من است و هر کس در آن درآید از عذاب من ایمن می شود. پس از آنکه کاروان کمی جلو رفت دوباره حضرت رضا به سخن خود ادامه داد و افزود: بشروطها و أنا من شروطها؛ (1) ۱ . توحید صدوق، ص ۲۵ . ) وارد شدن به در محکم خدا شرایطی دارد و پذیرفتن ولايت من نیز یکی از شرایط لازم آن است. زیرا اعتقاد به امامت حضرت رضا یکی از شرایط امنیت از عذاب به وسيله كلمه طيبه لا إله إلا الله» است، کلمه ای که به سان قلعه محکم امن خداست. معنای این اعتقاد آن است که انسان معارف حضرت رضا را درک کند و به آن معتقد گردد و به اوامر ایشان التزام عملی پیدا کند که در قالب امر به نیکیها و نهی از بدیها تبلور می یابد و در تمامی شئون زندگی خود از ایشان پیروی کند. زیرا این فهم معارف و اعتقاد به آنها، نیز التزام عملی و تأسی همه جانبه همان «تولی کامل است که کلمه طیب انسان بالا می رود و عمل صالح نیز آن را تعالی می بخشد.